Emigreren
Verhuizen naar het buitenland betekent op veel vlakken uit je comfortzone stappen. Je doet dingen die je nog nooit eerder hebt gedaan. Voor sommigen lijkt dat moeiteloos. Ze stappen erin met een open blik, zonder al te veel nadenken. Maar bij mij werkt het anders.
Nieuwe dingen vind ik spannend. Ik kies vaak voor veiligheid. Mijn hoofd draait overuren, vol scenario’s van wat er mis kan gaan. Het is angst – angst voor het onbekende. Ik beweeg wel, maar langzaam, in kleine stappen.
Niet alleen maar een droom
Dat Zweden niet alleen maar uit idyllische plaatjes bestaat, hadden we tijdens eerdere reisjes al gemerkt. Kale bomen, dagenlang een grijze lucht en al weken buiten je comfortzone leven – het daagt je uit om juist de kleine geluksmomentjes op te merken. Want emigreren is niet alleen maar leuk en spannend, het is ook gewoon hard werken en wennen.
We zitten nu in de tussenfase. Onze slaapkamer staat nog vol dozen, we regelen praktische zaken, ik heb nog geen auto, en ons droomhuis hebben we nog niet gevonden.
En toch…
Elke keer als ik de deur uit stap, ruik ik de geur van dennenbomen. Als ik de balkondeur open doe, hoor ik alleen vogels fluiten. Op zaterdagen maken we de mooiste wandelingen, zonder dat we iemand tegenkomen. Dan eten we een broodje op een bankje met uitzicht over het bos of een meer – het is adembenemend stil.
Nieuwe ontmoetingen
We verkennen de omgeving en bekijken huizen. Onderweg kwamen we twee elanden tegen – indrukwekkend, zulke grote dieren! En langs de weg staan reeën alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
We spreken nu vooral Engels, en dat is niet altijd makkelijk. Soms mis ik woorden of uitdrukkingen. Toch had ik laatst een leuk gesprek met de buurvrouw. Ze vertelde dat ze graag borduurt, en zo kon ik weer vertellen over hoe ik kleding maak achter de naaimachine.
Ook de supermarkt is een nieuw avontuur. Je moet opnieuw je weg vinden. Niet alles wat je gewend bent ligt hier in de schappen. Maar ik werd oprecht blij toen ik ineens een Dr. Oetker-pizza zag liggen, onze vertrouwde frietjes vond, én een pot Nutella – alsof er even een stukje thuis in mijn winkelmandje lag!
Reactie plaatsen
Reacties